Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι οι χελώνες κλαίνε. Γιατί, άραγε, μπορεί να κλαίει μια χελώνα; Γιατί βλέπει
την παρακμή του κόσμου της; Γιατί έμεινε τελευταία της γενιάς της; Γιατί μπήκε
γύρη απ’ τ’ ανοιξιάτικα λουλούδια στα μάτια της; Γιατί το χορταράκι της έχει
χάσει τη νοστιμάδα του απ’ τα φάρμακα; Ή, μήπως, γιατί θέλει να κλειστεί μέσα
στο καβούκι της και να μη ξαναβγεί ποτέ;
Η απίστευτη ομορφιά που τρέχει να σκουπίσει τα δάκρυα της, την παρηγορεί
άραγε, καθόλου;
Τόσα σημαντικά γεγονότα που γίνονται κρυφά και δεν τα βλέπει κανείς- και
πόσα άλλα ακόμα- γιατί πρέπει να γίνονται;
Κι αφού γίνονται, η ομορφιά τους είναι χαμένη επειδή δεν την βλέπουν οι
άνθρωποι; Η ομορφιά έχει αξία μόνον όταν κάποιος τη βλέπει;
Δημοσίευση σχολίου